Δεκέμβρης 08 – Δεκέμβρης 12: Η νεολαία αντιμέτωπη με το μέλλον της, ΑΓΩΝΑΣ ή ΥΠΟΤΑΓΗ!
Καταστρέφουν τη χώρα!
Αυτοί που με τις μίζες και τα σκάνδαλά τους πρόδωσαν την χώρα, που μας βύθισαν στο χρέος και τώρα ξεπουλάνε τα πάντα, μαζί και τις ζωές μας για να το ξεπληρώσουν. Ήδη το 1/3 του ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται στα όρια της φτώχειας. Ποσοστό το οποίο θα αυξηθεί δραματικά ιδιαίτερα μετά την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου αλλά και των αποφάσεων του κατά τα άλλα επιτυχημένου Eurogroup, στο οποίο ουσιαστικά αμφισβητείται η βιωσιμότητα του νέου πακέτου στήριξης από τους ίδιους τους δημιουργούς του. Είναι φανερό πως το πολιτικό σύστημα είναι πιο ασταθές και ανομοιογενές από ποτέ. Όμως είδαμε πως ο ελληνικός λαός μπορεί να βάλει φρένο σε αυτήν την κατρακύλα. Δεν το βάζει κάτω και συνεχίζει να παλεύει για την αξιοπρέπειά του, τη δημοκρατία και τη ζωή του.
Δεν υπάρχει Δημοκρατία!
Το πολιτικό σύστημα και οι εκφραστές του γνωρίζουν καλά ότι, όσο συνεχίζουν με αυτήν την πολιτική, τόσο απομονώνονται από την ελληνική κοινωνία, οπότε στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν φιμώνουν και καταστέλλουν άγρια οποιαδήποτε αντίδραση επιβάλλοντας έτσι τη δική τους σιδηρόφρακτη δημοκρατία. Βλέπουμε τηλεοπτικές εκπομπές να κόβονται στον αέρα, φοιτητές να διώκονται ποινικά, δημοσιογράφους να συλλαμβάνονται. Τα γεγονότα αυτά δείχνουν ότι οι στιγμές που ζήσαμε το Δεκέμβρη του 2008 ήταν ένας προάγγελος. Στις 6η Δεκέμβρη πριν τέσσερα χρόνια η νεολαία, ξεχύθηκε στους δρόμους και εξέφρασε την οργή και τον θυμό της για το ολοένα και πιο μαύρο μέλλον που έβλεπε ότι είχε να αντιμετωπίσει. Η εξέγερση του Δεκέμβρη, η πρώτη εξέγερση στην αυγή της κρίσης, ανέδειξε την ανασφάλεια και τα αδιέξοδα μιας ολόκληρης γενιάς που μάλλον αντιλαμβανόταν από τότε ότι θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες. Τέσσερα χρόνια μετά, αυτή η νεολαία των 700€ έχει γίνει η νεολαία της επισφάλειας και της ανεργίας. Η νεολαία που τότε πάλευε για δημόσια και δωρεάν παιδεία, σήμερα παλεύει για την επιβίωση της. Το πιο δημιουργικό και παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας δε βρίσκει ελπίδα στον τόπο του και αναγκάζεται να μεταναστεύσει.
Η Ελπίδα είμαστε εμείς!
Χρέος όλων μας ο ανυποχώρητος αγώνας για πραγματική δημοκρατία και ανεξαρτησία, για μια Ελλάδα που θα στέκεται στα πόδια της. Υπάρχει όνειρο, υπάρχει ελπίδα και είναι ο αγώνας για μια άλλη διέξοδο της χώρας με γνώμονα τα συμφέροντα του λαού της, όχι των τραπεζών και του πολιτικού συστήματος της διαπλοκής, της ρεμούλας και της μίζας. Η νεολαία που το Δεκέμβρη του 2008 ήταν μπροστάρης των εξελίξεων και διεκδικούσε ένα καλύτερο μέλλον, το ίδιο καλείται να κάνει και σήμερα. Είναι χρέος της σημερινής νεολαίας και πιο αναγκαίο από ποτέ να μείνει στην Ελλάδα και όχι μόνο να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο γκρέμισμα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος αλλά και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για τη μετάβαση της χώρας σε μια άλλη κατάσταση, χωρίς Μνημόνια και Τρόικες, με ανασυγκρότηση της εγχώριας παραγωγής, όπου πρώτο λόγο θα έχει ο λαός.
Ήρθε η ώρα να τους ανατρέψουμε!
Είναι πρόδηλο πως για την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, η κυβέρνηση αυτή είναι έκνομη και πραξικοπηματική. Είναι αυτονόητο πια πως ο λαός δεν ψήφισε τα μνημόνια τους! Δεν ψήφισε την καταστροφή της χώρας! Το σύνθημα «Να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων» είναι πιο επίκαιρο από ποτέ. Το ίδιο πολιτικό σύστημα που πριν από τέσσερα χρόνια σκότωσε ένα 15χρονο παιδί, σήμερα σκοτώνει καθημερινά ολόκληρο τον ελληνικό λαό, οδηγώντας τον στην εξαθλίωση και τη χρεοκοπία. Πρέπει αυτή η κυβέρνηση να πέσει! Τους έχει κυριεύσει ο φόβος! Ήρθε η ώρα να αναλάβουν την διακυβέρνηση του τόπου υγιείς, προοδευτικές, δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις, που θα θέσουν τις βάσεις για την ανασυγκρότηση της χώρας και την σωτηρία του ελληνικού λαού! Ήρθε επιτέλους η ώρα να εκφραστεί πραγματικά η λαϊκή βούληση! Να μιλήσει άμεσα ο ελληνικός λαός! Να ξεκινήσει η διαδικασία, ώστε να χτίσουμε τη χώρα απ' την αρχή, με ανεξαρτησία και Δημοκρατία! Να χτίσουμε μια χώρα όπου κυρίαρχοι δεν θα είναι οι ξένοι δανειστές, αλλά ο ίδιος ο ελληνικός λαός! Να ξαναθυμηθούμε το σύνθημα που ηχούσε σε κάθε δρόμο της Ελλάδας την 6η Δεκέμβρη του 2008: «Ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες!». Ο αγώνας μας πιο έντονος, πιο στοχευμένος και πιο προωθημένος από ποτέ.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις, ούτε στιγμή να ξεχαστείς.
Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς, αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.
(Τάσος Λειβαδίτης)