Αριστερή Ενότητα Ηρακλείου

         Στις 22 Φλεβάρη έχουν οριστεί οι εκλογές για την σύσταση του νέου Συμβουλίου Διοίκησης για το Πανεπιστήμιο Κρήτης. Τα Συμβούλια Διοίκησης αποτελούν τον βασικό πυλώνα του νέου νόμου για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Η υπερψήφιση από τα 4/5 της Βουλής (ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ. και ΛΑ.ΟΣ.) στα τέλη του καλοκαιριού και αποτέλεσε την πρώτη πρόβα για την συγκυβέρνηση που ήρθε λίγους μήνες αργότερα στο βωμό της εξυπηρέτησης της συμφωνίας της 15ης Οκτώβρη και την υπογραφή την νέας δανειακής σύμβασης. Η δανειακή αυτή σύμβαση ύψους 130δις ευρώ, προβλέπει το κούρεμα του χρέους κατά 70 περίπου τοις εκατό αλλά και την υπαγωγή του στο αγγλικό δίκαιο .Για άλλη μια φορά το εγχώριο πολιτικό σύστημα έρχεται να αποδείξει την πλήρη ευθυγράμμιση τους στις επιταγές της τρόικα στο βωμό της οποίας ξεπουλιέται κάθε ψήγμα δημοκρατίας και ανεξαρτησίας . Παράλληλα, το σκληρό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής το οποίο θα εφαρμοστεί θα βάλει την οριστική ταφόπλακα στα εργασιακά δικαιώματα, τις συλλογικές συμβάσεις και θα εκτινάξει την ανεργία στα ύψη οδηγώντας μας σε ακόμα βαθύτερη ύφεση και εξαθλίωση. Για να γίνουν αυτά όμως πρέπει να δείξουμε καλό πρόσωπο τελειώνοντας με όλα τα μέτρα του πρώτου Μνημονίου κομβικό σημείο του οποίου είναι και η διάλυση της παιδείας.


         Η εφαρμογή του νομοσχεδίου πρόκειται ουσιαστικά να ευθυγραμμίσει το πανεπιστήμιο στην τροχιά χρεοκοπίας στην οποία έχει μπει η χώρα. Στη νέα ελληνική πραγματικότητα μάλλον δεν χωράνε ούτε τόσα ιδρύματα αλλά ούτε και μαζικά προσβάσιμες εκπαιδευτικές διαδικασίες που θα παράγουν μελλοντικούς επιστήμονες χωρίς κανένα ρόλο ύπαρξης σε αυτή τη χώρα . Το “νέο” πανεπιστήμιο θα είναι αυταρχικό και εντατικοποιημένο, ένα πανεπιστήμιο που θα ξεπληρώνει χρέη, πλήρως αποστειρωμένο από κάθε πολική διαδικασία . Το πανεπιστήμιο όπως και όλος ο δημόσιος πλούτος πωλείται όσο-όσο σε κάθε ενδιαφερόμενο “επενδυτή” δίνοντάς του θέση στην διοίκησή των Ιδρυμάτων και πρώτο λόγο στην διαμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών. Προφανώς, στην Ελλάδα της τρόικας τίποτα δεν είναι δωρεάν, έτσι στην τριτοβάθμια εισάγεται η έννοια των διδάκτρων με τα πανεπιστήμια να λαμβάνουν ένα επίδομα από το κράτος, ενώ τα έξοδα τις λειτουργίας τους καλούνται να τα καλύψουν από τον ιδιωτικό τομέα. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε το εκάστοτε ίδρυμα ή θα βάζει δίδακτρα ή θα κλείνει, άλλωστε μια κατεχόμενη χώρα δεν μπορεί ούτε χρειάζεται να διατηρεί μεγάλο αριθμό ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, ειδικά αν δεν είναι ευθυγραμμισμένα με τις ανάγκες των αγοραστών .

         Τα πρώτα δείγματα γραφής τα έχουμε ήδη μπροστά μας μέσα στους μόλις 5 πρώτους μήνες ισχύς του. Η εισβολή των ΜΑΤ στο ΑΠΘ την ημέρα της επετείου της 17 Νοέμβρη καταργώντας απρόκλητα την έννοια του ασύλου, οι αθρόες απολύσεις συμβασιούχων στο ΤΕΙ Κρήτης, η μείωση της χρηματοδότησης σε όλα τα Ιδρύματα της χώρας κατά 50%, ακόμα και το κλείσιμο τμημάτων σε κάποια ΤΕΙ της χώρας μας προϊδεάζουν με τον καλύτερο τρόπο για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Όμως αυτά είναι μόνο η αρχή αφού, η σημαντικότερη ίσως πτυχή του νέου νόμου δεν έχει εφαρμοστεί. Και αυτή δεν είναι άλλη από τα Συμβούλια Διοίκησης, τα οποία έρχονται να αντικαταστήσουν το υπάρχον μοντέλο διοίκησης του Πανεπιστημίου (Σύγκλητος, Κοσμητείες, Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων) με ένα πιο συγκεντρωτικό και αντιδημοκρατικό όργανο διοίκησης. Αυτό θα αποτελείται από 8 καθηγητές (οι οποίοι θα εκλέγονται μόνο από τα μέλη ΔΕΠ του Πανεπιστημίου και όχι από το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας), 6 εξωπανεπιστημιακούς οι οποίοι μπορεί να είναι επιχειρηματίες, τοπικούς άρχοντες, διεθνώς αναγνωρισμένες προσωπικότητες, και για τους τύπους 1 φοιτητή.
         Καθόλου τυχαίοι δεν θα είναι όσοι στελεχώσουν το συγκεκριμένο όργανο αφού, μετά από την επιβολή 100 ακόμα τοποτηρητών τις τρόικα στα νευραλγικά σημεία του δημοσίου είναι προφανές ότι η διοίκηση της τριτοβάθμιας δεν μπορεί να τους “ξεφύγει”. Αλλά και οι καθηγητές που επέλεξαν να λάβουν μέρος στο ξεπούλημα του πανεπιστημίου έχουν στην πλειοψηφία τους δώσει στο παρελθόν δείγματα γραφής και ουσιαστικά αποτελούν το σκληρό πυρήνα που έρχεται να διαχειριστεί την διάλυση του. Η σύσταση των συμβουλίων θα είναι η ουσιαστική τομή στην εφαρμογή του νόμου ανοίγοντας το δρόμο σε όλες τις υπόλοιπες διαρθρώσεις του νόμου και διορίζοντας τους πιο «ικανούς», ώστε να ξεμπερδέψουν με το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης.

         Αυτός ο νόμος έρχεται να διαμορφώσει τη νεολαία σύμφωνα με τις ανάγκες της νέας κατάστασης που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία δύο χρόνια στην ελληνική κοινωνία . Είναι σαφές ότι είμαστε η τελευταία γενιά που έχει τη δυνατότητα (όσο οι οικονομικές συνθήκες το επιτρέπουν ακόμα) να σπουδάσει. Είναι απορίας άξιο μέσα σε αυτές τις συνθήκες αν θα μπορεί να βρει ρόλο το ήδη υπάρχων και μελλοντικό επιστημονικό δυναμικό, που προορίζεται για την ανεργία. Σήμερα για την νεολαία η μετανάστευση μοιάζει μονόδρομος απέναντι στο αδιέξοδο της ανεργίας ή στην καλύτερη περίπτωση μιας δουλειάς των 500 ευρώ. Σύντομα, οι ανώτερες εκπαιδευτικές βαθμίδες θα αφορούν πολύ περιορισμένα κομμάτια της κοινωνίας που θα έχουν τόσο την δυνατότητα να πληρώσουν για αυτά όσο και την δυνατότητα να φύγουν μετά. Οι υπόλοιποι θα είναι εντελώς αναλώσιμοι, διεκδικώντας μια θέση σε κάποια “επένδυση” στις ειδικές οικονομικές ζώνες που έχουν ήδη αρχίσει να διαμορφώνονται. Θέλουν να φτιάξουν μια νεολαία και ένα λαό χωρίς πρόσβαση στην μόρφωση, χωρίς δυνατότητες να αντιδράσει, σε μια χώρα που με την απουσία επιστημονικού δυναμικού θα είναι αδύνατο να ανακάμψει.

         Ο αγώνας ενάντια στη σύσταση και την λειτουργία των Συμβουλίων Διοίκησης είναι ίσως ο πιο σημαντικός σταθμός για το μπλοκάρισμα της εφαρμογής αυτού του νόμου Διαμαντοπούλου καθώς αποτελεί τον κινητήριο μοχλό του. Το μπλοκάρισμα των εκλογών για την δημιουργία των συμβουλίων οφείλει να είναι ένας ακόμα σταθμός στον αγώνα ενάντια στο ξεπούλημα του Πανεπιστημίου και την διάλυση της μόρφωσης συνολικά. Δεν πρόκειται απλά για την υπεράσπιση του πανεπιστημίου όπως το γνωρίζουμε σήμερα, αλλά για την υπεράσπιση τόσο του δικαιώματος στη μόρφωση όσο και του αγώνα για ένα πανεπιστήμιο χρήσιμο για το μέλλον του λαού και της χώρας. Είναι αναγκαίο να ανοίξει ένας νέος κύκλος κινητοποιήσεων που θα συμβάλει σε έναν αναγκαίο παλλαϊκό ξεσηκωμό που θα γκρεμίσει μια για πάντα το πολιτικό σύστημα της διαφθοράς, της ατιμωρησίας, του αυταρχισμού. Ο αγώνας ολόκληρου του λαού, όπως φάνηκε και στις πλατείες, είναι η μόνη διέξοδος, το μόνο που μπορεί να τους ρίξει. Ο λαός έχει αποδείξει ότι δεν τους φοβάται και ότι είναι αλληλέγγυος σε κάθε αγώνα ενάντια στη διάλυση της κοινωνίας. Η νεολαία πρέπει να παίξει ενεργό ρόλο στο γκρέμισμα της σύγχρονης χούντας που η τρόικα και οι ντόπιοι “πρόθυμοι” εγκαθίδρυσαν και οδηγεί την χώρα στην καταστροφή και το λαό στην εξαθλίωση. Γιατί δεν είναι δυνατό να υπάρχει μέλλον σε μια χρεοκοπημένη χώρα αλλά δεν είναι και δυνατόν να υπάρξει μια άλλη πορεία για τον λαό και τον τόπο χωρίς τη νεολαία στις επάλξεις.


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
• ΟΧΙ στη νέα δανειακή σύμβαση
• Να φύγει η πραξικοπηματική κυβέρνηση Παπαδήμου και όλο το σάπιο πολιτικό προσωπικό που ξεπουλάει τη χώρα
• Έξω η τρόικα από την Ελλάδα
• Να πέσει ο Νόμος Πλαίσιο
• Καμία συγκρότηση του νέου συμβουλίου διοίκησης
• Να καταργηθούν Μνημόνιο-Μεσοπρόθεσμο-μέτρα
• Όχι στο ξεπούλημα της χώρας στους διεθνείς τοκογλύφους και τους αεριτζήδες.
• Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους -Ανθρώπινοι ρυθμοί σπουδών
• Καμιά αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων, εκπαιδευτηρίων και ΚΕΣ.
• Ενιαία πτυχία με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα-Το πτυχίο η μόνη προϋπόθεση για να βρούμε δουλειά.
• Δημόσια και δωρεάν σίτιση-στέγαση-μετακίνηση-συγγράμματα.
• Καμία κατάργηση του ασύλου- το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό


ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
• Ανοικτό συντονιστικό φοιτητών – καθηγητών – προσωπικού την Παρασκευή 17/2 στο Αμφ 1 της Ιατρικής
• Μπλοκάρισμα της εκλογικής διαδικασίας του νέου συμβουλίου
• Επόμενη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου τη Δευτέρα 20/2