Αριστερή Ενότητα Ηρακλείου

Το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες ενός δράματος που εκτυλίσσεται με πρωταγωνιστές και θύτες τον Παπανδρέου και τη Μέρκελ, την κυβέρνηση και τους ''Ευρωπαικούς θεσμούς'', το ΔΝΤ και του κερδοσκόπους, όπως συνηθίζεται να τους αποκαλούν. Με αρωγούς και πιστούς υποβολείς τον Πρετεντέρη και τα κάθε λογής ΜΜΕ που ανοίγουν και κλείνουν την αυλαία κάθε βράδυ στα τηλεοπτικά δελτία των 8:00. Στους ''απο τα κάτω'' πρωταγωνιστές βρίσκονται ο κόσμος της εργασίας δημοσίου και ιδιωτικού, φοιτητές και νέοι εργαζόμενοι χωρίς ελπίδα, συνταξιούχοι και άνθρωποι του μόχθου που έζησαν μαύρες γιορτές απο τις περικοπές και τη φοροληστεία, απο την πιο άγρια επίθεση που δέχθηκαν ποτέ. Δικαιώματα και κατακτήσεις δίνονται στο βωμό των ''αγορών '' με αντάλαγμα τον
κατευνασμό αυτών και κερδοσκόπων.

Πρίν ένα μήνα στο γνωστό ''ψυχιατρείο'' έγινε κατάληψη απο φοιτητές σε μια αχρησιμοποίητη αίθουσα με στόχο να αποτελέσει ένα κοινωνικό χώρο, ένα χώρο ελεύθερο για χρήση απο τον καθένα. Κοινωνικοί χώροι όπως καταλήψεις και στέκια πολλές φορές έχουν αποτελέσει ή έχουν προσπαθήσει να αποτελέσουν χώρους συζήτησης και προβληματισμού, χώρους αντίστασης και δημιουργίας. Είναι λοιπόν λογικό πως σε ένα τέτοιο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον όπως αυτό που περιγράψαμε παραπάνω τέτοιες σκέψεις είναι κάτι παραπάνω απο ενοχλητικές. Δε μπορεί να μη μας εκπλήσσει όμως η στάση και οι ενέργειες του Προέδρου και των καθηγητών που -κατ' εντολή τους- βανδάλισαν και σφράγισαν τον εν λόγω χώρο δυο και τρείς φορές, μια αίθουσα που εδώ και καιρό είχαν άδεια και αναξιοποίητη. Στο ενεργητικό του βέβαια ο Πρόεδρος έχει αρκετές τέτοιες ενέργειες με προταγωνιστή και τον ίδιο να σπάει καταλήψεις, να κόβει λουκέτα, να μπαίνει με σκάλες απο τα παράθυρα.

Ο καθένας αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας τέτοιος χώρος, πως να λειτουργεί και τι λόγο να εκφέρει. Για εμάς ο χαρακτήρας που είχε αποκτήσει το στέκι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι διαφορετικός. Θα μπορούσε να αποτελέσει και αυτό ένα χώρο κινητοποίησης και δράσης, να παίξει ένα ρόλο στη δημιουργία αντιστάσεων ενάντια στην υποθήκευση των ζωών και του μέλλοντός μας απο τα νέα μέτρα και την ακούμενη πολιτική, να ασχολείται με το κύριο και να μην αναλώνεται στο δευτερεύον, να μπαίνει στην ουσία και να μη μένει στην επιφάνεια, να τους χωράει όλους και να μην αποκλείει κανέναν. Τέτοιου χαρακτήρα προσπάθειες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη σημερινή κατάσταση για να μπορέσει και το παν/μιο να συνεχίσει να έχει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και δημόσιου λόγου, της οργάνωσης των αγώνων, το δικαίωμα στη συλλογικότητα.

Στο παν/μιο που οραματίζονται δε χωρούν στέκια και ελεύθεροι χώροι, δε χωρούν ο συνδικαλισμός και η αφίσσα, οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις, τα σύνθηματα στους τοίχους και τα πανό. Θέλουν ένα παν/μιο ενσωματωμένο στο σάπιο σύστημα που υπερασπίζονται, κατακερματισμένο όπως η κατακερματισμένη κοινωνία που δημιουργούν. Μας θέλουν βουβούς αποδέκτες , παθητικούς θεατές και κομπάρσους στο δράμα που εκτυλίσσεται στη κοινωνία. Θέλουν να μας τα πάρουν όλα και να μη βγάζουμε άχνα! Εμείς υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους χώρους και θα αντιστεκόμαστε στο αποστειρωμένο παν/μιο που θέλουν να μας επιβάλλουν.