Αριστερή Ενότητα Ηρακλείου

        Τέτοιες μέρες πριν από τρία χρόνια ολόκληρη η χώρα δονούνταν από το σύνθημα  “στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες” με αφορμή την δολοφονία του μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η νεολαία  ξεχύθηκε στους δρόμους και εξέφρασε την οργή  και τον θυμό της για το ολοένα και πιο μάυρο μέλλον που έβλεπε ότι είχε να αντιμετωπίσει. Η εξέγερση του Δεκέμβρη , η πρώτη εξέγερση στην αυγή της κρίσης, ανέδειξε την ανασφάλεια και τα αδιέξοδα μιας ολόκληρης γενιάς  που μάλλον αντιλαμβανόταν από τότε  ότι θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες .Τρία χρόνια μετά , και ενώ τα αδιέξοδα για ολόκληρη την κοινωνία και ιδιαίτερα για τους νέους εντείνονται όλο και περισσότερο, η “ερώτηση” που έθεσε  ο  Δεκέμβρης ζητάει ακόμα πιο επιτακτικά απάντηση. 

     Το Δεκέμβρη του 2008 το πιο ζωντανό κομμάτι της κοινωνίας ,οι νέοι, στοχοποίησαν το πολιτικό σύστημα που φαινόταν από τότε ότι τους οδηγούσε σε ένα αδιέξοδο μέλλον  . Η νεολαία ξεσηκώθηκε και η εξέγερση της αυτή είχε αντίκτυπο και σε διεθνές επίπεδο σαν ένα "μήνυμα ελευθερίας για ολόκληρη την Ευρώπη, δείχνοντας νέες δυνατότητες για την νεολαία " η οποία εισβάλοντας βίαια στο προσκήνιο .Από την Ελλάδα και την τότε κυβέρνηση Καραμανλή που από τις δηλώσεις για επέμβαση του στρατού κατέληξε σε ανασχηματισμό μέχρι τη Γαλλία που ο Σαρκοζί πήρε πίσω τη μεταρρύθμιση για την παιδεία φοβούμενος παρόμοιες καταστάσεις με αυτές στην Ελλάδα , ο φόβος φάνηκε να αλλάζει στρατόπεδο σηματοδοτώντας την αρχή μιας περιόδου μεγάλων αποσταθεροποιήσεων της κατάστασης σε κοινωνικό πολιτικό και οικονομικό επίπεδο . Έτσι μέσα σε λίγους μόνο μήνες από τότε περάσαμε στην κυβέρνηση Παπανδρέου η οποία με τη σύναψη του μνημονίου και την επικυριαρχία της τρόικα  σήμανε τη διαμόρφωση μιας νέας καθεστωτικής φάσης για τη χώρα την οποία 2 σχεδόν χρόνια μετά ήρθε με όρους κατοχής να βαθύνει ακόμα περισσότερο η κυβέρνηση Παπαδήμου ,μια κυβέρνηση απευθείας διορισμένη από τη Μέρκελ και τον Σαρκοζί μέσα από ένα κανονικό κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.    

         Την ίδια στιγμή λοιπόν που  κάθε ψήγμα δημοκρατίας πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων προκειμένου να ευθυγραμμιστούν όλοι στο τελικό ξεπούλημα μιας χώρας που χρεοκοπεί , η νεολαία καλείτε να παίξει το ρόλο της καύσιμης ύλης .Από το κομμάτι της μόρφωσης της μέσα σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα  που διαλύεται ,με λουκέτα σε σχολές ,ελλείψεις σε βιβλία και διδακτικό προσωπικό αλλά και το δυσβάστακτο κόστος διαβίωσης μέχρι το κομμάτι της εργασίας και του μέλλοντος της σε μια χώρα που μοιάζει μάλλον αδύνατο με τις συνθήκες που διαμορφώνονται να μπορεί κάποιος να δουλέψει και να ζήσει με αξιοπρέπεια. Με τα αδιέξοδα να εντείνονται όλο και περισσότερο το μελλοντικό επιστημονικό δυναμικό αυτού του τόπου καλείτε να διαλέξει ανάμεσα στην ανεργία και την μετανάστευση σαν μόνη προοπτική.

          Όμως , την ίδια στιγμή που οι μονόδρομοι του πολιτικού συστήματος μετατρέπουν την χώρα σε σύγχρονη αποικία στο βωμό της σωτηρίας του ευρώ και των δανειστών μας , ο ελληνικός λαός μπαίνει και αυτός στο πολιτικό σκηνικό στην προσπάθεια του να ορίσει τις εξελίξεις στον τόπο του. Από τις πλατείες και το αίτημα του λαού για πραγματική δημοκρατία, από την 48 απεργία του Οκτώβρη που απέκτησε πολιτικό χαρακτήρα μέχρι την 28η Οκτώβρη όπου ακούστηκε ένα ηχηρό ΟΧΙ στην νέα κατοχή , η ελληνική κοινωνία σε κάθε ευκαιρία απαιτεί το ίδιο ακριβώς πράγμα: ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ όσοι μας στερούν τη δημοκρατία, όσοι μας στερούν το μέλλον, όσοι παραδίδουν τη χώρα στους διεθνείς τοκογλύφους. Σε αυτόν τον πολιτικό αγώνα που πρέπει να δοθεί για την ανατροπή όλων αυτών και των υποστηρικτών τους η νεολαία θα πρέπει να αποτελέσει οργανικό στοιχείο αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τις δυνατότητες που ανέδειξε ο Δεκέμβρης. Μέσα από αυτόν τον παρατεταμένο πολιτικό αγώνα η νεολαία και ολόκληρος ο λαός θα μπορέσουν να ανοίξουν το δρόμο για μια άλλη πορεία σε πολιτικό οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο με τη δική τους σφραγίδα.

      Υπήρχε και μια δεύτερη στροφή στο σύνθημα που ειπώθηκε τον Δεκέμβρη του 2008, “ήρθε η ώρα για τις δικές μας μέρες”.... Πλέον οι συνθήκες έχουν ωριμάσει.