Αριστερή Ενότητα Ηρακλείου

         Πριν από λίγες μέρες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την εκλογή της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, η οποία βδομάδα με την βδομάδα ανακοινώνει νέα τεχνάσματα για την «σωτηρία» της Ελλάδας με την πλήρη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ. Ωστόσο είναι πλέον ξεκάθαρο και μάλιστα με ενάμισι χρόνο στο μηχανισμό επιτήρησης του μνημονίου, πως όσο αυτή η κυβέρνηση παραμένει, δεν πρόκειται η ελληνική κοινωνία να ανασάνει και η χώρα να αποκτήσει προοπτική .Είδαμε ακόμα το περασμένο διάστημα τον υπουργό οικονομικών, Βενιζέλο, να εξαγγείλει νέα αντιλαϊκά μέτρα τα οποία μεταξύ άλλων προβλέπουν 100.000 απολύσεις στο δημόσιο τομέα, μείωση του κατώτατου μισθού, εργασιακή εφεδρεία καθώς και έκτακτα χαράτσια μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ και να ρίχνει ευθύνες στον ελληνικό λαό για την επικείμενη χρεωκοπία της χώρας, απειλώντας με στάση πληρωμών μισθών και συντάξεων.
         Ωστόσο φαίνεται πως η Ελλάδα επιταχύνει την πορεία της προς χρεοκοπία, αφού μάλιστα πρόκειται να επισπευτεί η εφαρμογή του λεγόμενου σχεδίου «Plan B» το οποίο δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω από την διαδικασία της επιλεκτικής (η με όποιο επιθετικό προσδιορισμό και να προτάξουμε) χρεοκοπίας. Στόχος για την κυβέρνηση που έχει κοροϊδέψει και καταληστέψει τον ελληνικό λαό είναι να ακολουθήσει της εντολές των Τροϊκανών για να διασφαλιστούν τα χρήματα ξένων τραπεζών και διεθνών τοκογλύφων, ρίχνοντας την κοινωνία και την νεολαία σε κοινωνικό μεσαίωνα. Γίνεται όμως ολοένα και πιο σαφές το αδιέξοδο της πολιτικής που επικαλείται η κυβέρνηση μαζί με το ντόπιο πολιτικό προσωπικό και αναγκάζονται να επιστρατεύουν μεθόδους συναίνεσης, τρομοκρατίας και εκβιασμού για να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα σχέδιά τους.
         Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό προσωπικό στα μάτια του ελληνικού λαού φαντάζουν πλήρως απονομιμοποιημένοι, όπως ακριβώς εκφράστηκε από το κίνημα των πλατειών το προηγούμενο διάστημα. Αυτό φαίνεται από τους αγώνες της φοιτητικής νεολαίας, για την υπεράσπιση του δημόσιου πανεπιστημίου, που με πρωτοφανή δυναμικότητα κατέκλεισε τα φοιτητικά αμφιθέατρα στις αρχές της ακαδημαϊκής χρονιάς, από τον αγώνα των μαθητών ενάντια στο σχολείο της τρόικα αλλά και τις κινητοποιήσεις χιλιάδων εργαζομένων με καταλήψεις δημόσιων κτιρίων και υπουργείων. Αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων τις τελευταίας περιόδου ήταν η μαζική πανεργατική απεργία στις 5/10 που έδειξε τις διαθέσεις και τις δυνατότητες των επόμενων κύκλων αγώνα.
         Είναι όμως φανερό πως στην χρονική περίοδο που διανύουμε, είναι κεντρικής σημασίας η οργάνωση όλου του κόσμου που πλήττεται για την αποτροπή της χρεοκοπίας ,για μια διαφορετική διέξοδο της χώρας με κέντρο τη γειτονιά, το χώρο δουλειάς που πρέπει να αποτελέσουν κύτταρα αλληλεγγύης, αντίστασης, δημοκρατίας . Σήμερα κάθε αγώνας που ξεσπάει δεν έχει απέναντι του ένα νόμο η έναν υπουργό, αλλά την χρεοκοπία της χώρας στα πλαίσια της οποίας ο κοινωνικός ιστός διαλύεται και η νεολαία μεταναστεύει. Το σύνθημα που φώναζε ο κόσμος που γέμισε τις πλατείες της χώρας το τελευταίο διάστημα ήταν ξεκάθαρο: ”Δεν φεύγουμε αν δεν φύγετε! ”και αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για μια διαφορετική διέξοδο του τόπου, γιατί αν δεν φύγουν όσοι μας έφεραν ως εδώ δεν μπορεί να υπάρξει άλλος δρόμος για τον καθέναν μας ξεχωριστά αλλά και συνολικά για τη χώρα. Σήμερα μεγεθύνονται οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός παλλαϊκού ξεσηκωμού ο οποίος θα διώξει την κυβέρνηση και όλο το σάπιο πολιτικό σύστημα, για να ανατραπούν όλα τα μνημόνια και τα μέτρα και η διάλυση τόσο της δημόσιας παιδείας όσο και της κοινωνίας. Για μια άλλη πορεία με το λαό στο τιμόνι!