Αριστερή Ενότητα Ηρακλείου

Ας δημιουργήσουμε τις ζωές μας!

Το τέλος του κατοχικού καθεστώτος θα ανοίξει το δρόμο για τη δημοκρατία και τη δημιουργία στη χώρα μας

Είναι αλήθεια ότι ζούμε ιστορικές στιγμές, η χώρα αλλάζει σελίδα και είναι ξεκάθαρο πλέον ότι στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται τίποτα δεν θα είναι όπως πριν. Εδώ και δύο χρόνια στην Ελλάδα βιώνουμε ένα πείραμα. Ένα πείραμα, που από ότι έχει φανεί, δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν κερδίσουν όσα γίνεται περισσότερα ξένοι (Γερμανοί και Γάλλοι) ,αλλά και ντόπιοι, τραπεζίτες και τοκογλύφοι. Πρόκειται για μια διαδικασία που με γρήγορους ρυθμούς βυθίζει την Ελλάδα ακόμα περισσότερο στην κρίση και τη φτώχεια. Το βαρέλι φαίνεται πως δεν έχει πάτο, όσον αφορά τα μέτρα λιτότητας και τις περικοπές που διαρκώς εφαρμόζουν. Βασικός στόχος τους η Ελλάδα να δημιουργεί και ύστερα να ξεπληρώνει χρέη και για να τον επιτύχουν, εφαρμόζουν μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, υπογράφουν δανειακές συμβάσεις, οδηγώντας προς την χρεοκοπία τη χώρα και το λαό. Τσαλαπατούν την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού, διαλύουν τη χώρα και αφήνουν στη θέση της μια μεταμοντέρνα αποικία, μια περιοχή υπό κατοχή.

Στο σημερινό καθεστώς η διακυβέρνηση της χώρας έχει περάσει εξ ολοκλήρου στα χέρια της Τρόικας, μέσα από την καταπάτηση του συντάγματος και με μεγάλες δόσεις τρομοκρατίας άλλαξε κυβερνήσεις και με το πραξικόπημα Παπαδήμου, έβαλε τεχνοκράτη για πρωθυπουργό, όρισε τις εκλογές και προσπάθησε να καθορίσει το αποτέλεσμα, προβάλλοντας εκβιαστικά διλήμματα στο λαό μέσα από τα ΜΜΕ και κάθε λογής παπαγαλάκια : «Αν δεν ψηφίσετε υπεύθυνα, αν δεν επιλέξετε τα μνημονιακά κόμματα τότε θα έρθει η καταστροφή και το χάος!».

Είχαν το θράσος να ζητούν την ψήφο του ελληνικού λαού έχοντας υπογράψει πριν λίγο καιρό το Μνημόνιο ΙΙ και τη νέα δανειακή σύμβαση που υπάγει τη χώρα στο αγγλικό δίκαιο, δηλαδή καλούσαν τον κόσμο να τους ψηφίσει για να του κόψουν κι άλλο το μισθό αμέσως μετά τις εκλογές, για να βάλουν μπροστά 150.000 απολύσεις στο δημόσιο, για να εκποιήσουν σε αμερικάνικες και γερμανικές πολυεθνικές τον εθνικό μας πλούτο: τα λιμάνια, τα νοσοκομεία, φιλέτα γης και υδρογονάνθρακες ,που ανακαλύφθηκαν ξαφνικά τους τελευταίους μήνες.

Ο λαός όμως μίλησε. Μιλούσε εδώ και δυο χρόνια ,αλλά δεν τον άκουγαν. Με την ψήφο του σάρωσε τις μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις και προκάλεσε ένα σεισμό στο πολιτικό σύστημα, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στους τροϊκανούς και τα κάθε λογής τσιράκια τους. Ο δικομματισμός όπως τον είχαμε γνωρίσει μεταπολιτευτικά σαν μια μέθοδο εναλλαγής της πολιτικής εξουσίας ανάμεσα σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ καταποντίστηκε. Δεν κατάφεραν τα δυο μεγάλα, μέχρι πρότινος, κόμματα να συμπληρώσουν μαζί 151 έδρες στη βουλή. Αλλά και όσοι είχαν εμπλακεί άμεσα ή έμμεσα την προηγούμενη περίοδο στο Μνημονιακό τόξο πήραν το μάθημά τους, με τη Ντόρα και τον Καρατζαφέρη να μένουν εκτός βουλής. Παρόλα αυτά το φαινόμενο ανόδου της Χρυσής Αυγής ,που παρουσιάστηκε σαν αντισυστημική και ρηξικέλευθη δύναμη από τα ΜΜΕ, είναι ανησυχητικό και δείχνει τις ανεπάρκειες των δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων να αποκαλύψουν την πραγματική της ταυτότητα την προηγούμενη περίοδο, καθώς και φανερώνει την τάση του πολιτικού συστήματος να προχωρήσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση.

Η ορμητική είσοδο του λαού στο προσκήνιο διαγράφει νέους δρόμους που μπορούν να χαραχτούν προς την δημοκρατία, την ανεξαρτησία αλλά και μια διαφορετική σχέση της κοινωνίας με την πολιτική ζωή του τόπου. Οι αγώνες των τελευταίων 2 χρόνων έκαναν φανερή την ανάγκη για διαρκή λαϊκή επαγρύπνηση και Ο ίδιος ο λαός θέτει τη χώρα σε τροχιά διεξόδου, σε άλλη κατεύθυνση, αφήνοντας πίσω του και τιμωρώντας όλους αυτούς που διαχειρίστηκαν τις τύχες της χώρας, φέρνοντας την κοινωνική διάλυση. Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές της ημέρας των εκλογών, δηλαδή ο ελληνικός λαός και το κίνημά του, που σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκε μέσα από το ΣΥΡΙΖΑ, επωμίζονται σήμερα το μεγάλο καθήκον να υλοποιήσουν αυτή τη διέξοδο.

Το μήνυμα για μια εναλλακτική διέξοδο της χώρας δεν εκφράστηκε την Κυριακή για πρώτη φορά, απλά εκεί έγινε προφανές για όσους δεν άκουγαν τη φωνή ενός λαού, που τους προηγούμενους μήνες βρισκόταν στις επάλξεις. Από το κίνημα των πλατειών, τις πανεργατικές απεργίες και τις παρελάσεις σε κάθε ευκαιρία εκφραζόταν από τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού η ανάγκη για πραγματική δημοκρατία, για ανεξαρτησία αλλά και για τη δυνατότητα ειδικά του νέου κόσμου να παράγει, να δημιουργεί κάτι που του στερεί το ειδικό καθεστώς των μνημονίων.

Η νέα γενιά βρίσκεται σίγουρα στη χειρότερη θέση. Καθώς κυριολεκτικά η τρόικα και οι ντόπιοι υπάλληλοί της μας οδηγούν στη χρεοκοπία διαμορφώνεται ένα άγονο έδαφος, μέσα στο οποίο καλείται να ζήσει, να ονειρευτεί και να οραματιστεί. Η σημερινή νεολαία βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Την στιγμή που η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση και η ανεργία αυξάνεται διαρκώς (50% στη νεολαία), δεν υπάρχει κανένας απολύτως χώρος για ζωή, ελπίδα και όραμα, αλλά αντίθετα ως μονόδρομος παρουσιάζεται ο ατομικός δρόμος της μετανάστευσης. Ουσιαστικά ένα πολύ παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας έχει ήδη αρχίσει να φεύγει προς το εξωτερικό, αφήνοντας πίσω μία Ελλάδα που συνεχώς καταρρέει. Με τα Μνημόνιά τους και το νόμο για την παιδεία έχουν αποδείξει ότι θέλουν να φτιάξουν μια νεολαία χωρίς πρόσβαση στην μόρφωση, αποχαυνωμένη, χωρίς δυνατότητες να αντιδράσει, σε μια χώρα που απουσία επιστημονικού δυναμικού δεν θα έχει δυνατότητα να ανακάμψει.

Είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα ,και όχι αύριο, η νεολαία να παίξει καθοριστικό ρόλο στις πλούσιες διεργασίες που γίνονται στη χώρα μας. Να βάλει τη δική της σφραγίδα, όχι πέρα και έξω από την κίνηση του ελληνικού λαού, αλλά σαν οργανικό κομμάτι ενός συνόλου κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, ενός παλλαϊκού μετώπου που θα ακυρώσει μνημόνια και δανειακές συμβάσεις, θα στείλει στα τσακίδια την τρόικα και τους εταίρους της βάζοντας στο στόχαστρο του το πολιτικό σύστημα της διαπλοκής, της μιντιοκρατίας και της υποτέλειας.

Αυτή η ανάγκη, αυτό το μήνυμα πρέπει να φτάσει προς όλες τις κατευθύνσεις και με κάθε τρόπο. Σε λίγες μέρες θα κληθούμε να ψηφίσουμε στις φοιτητικές εκλογές. Η φυσιολογική πρώτη αντίδραση «ε, και τι έγινε;» δεν είναι αδικαιολόγητη. Θα μπορούσαν αυτές οι φοιτητικές εκλογές να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που ήταν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Μια μεγάλη συμπαράταξη και ενότητα της Αριστεράς καταρχάς με τον κόσμο που αγωνίζεται στις πλατείες, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές και αλλού. Ενότητα μεταξύ της, για να διώξουμε τους κοινούς μνημονιακούς εχθρούς, για να αμφισβητήσουμε στην πράξη και όχι στα λόγια. Αλλά δυστυχώς η κοινή λογική σταματάει εκεί που αρχίζουν οι συνήθειες, τα «κεκτημένα» και ο «παραδοσιακός» συνδικαλισμός.

Πρέπει παρόλα αυτά να δοθεί το μήνυμα. Να ενισχύσουμε αυτούς οι οποίοι δημιουργούν το μεγαλύτερο πρόβλημα, βάζουν μεγαλύτερα εμπόδια και είναι πιο επικίνδυνοι για το Μνημονιακό μπλοκ δυνάμεων. Εκείνους που αντιπροσωπεύουν το νέο, το ενωτικό, το αναγκαίο. Η ψήφος σε μια δύναμη όπως η Αριστερή Ενότητα είναι μια τέτοια επιλογή, ένας σημαντικός σταθμός σε ένα δρόμο προς τον ξεσηκωμό. Όπως το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών ήταν ένα γερό χαστούκι στο πολιτικό σύστημα του δικομματισμού, να κάνουμε το ίδιο και στους φοιτητικούς χώρους όπου κυριαρχεί τόσα χρόνια ο δικομματισμός της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Οι φοιτητικές παρατάξεις που αντιπροσωπεύουν εκείνους που κλέβουν τη ζωή και όνειρά μας, το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία, πρέπει να γκρεμιστούν.

Έχουμε μπροστά μας ένα μακρύ και δύσκολο δρόμο. Το πραγματικό ερώτημα εδώ είναι εάν σε αυτό το δρόμο θα βάλουμε μπροστά, ο καθένας από μας, το δικό μας συμφέρον και αξίες, ή θα συνεχίσουμε να υπομένουμε χωρίς ελπίδα και αύριο. Αν θα μισοζούμε απλά για σήμερα, αν θα βγάζουμε μία ακόμη μέρα, χωρίς σχέδια για το αύριο.

Ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο. Ο Α.Σαμαράς που δεν δέχτηκε να αποσύρει την υπογραφή υποτέλειας σε όσα η Μέρκελ, ο Ράιχενμπαχ και οι ελίτ της Γερμανικής Ευρώπης επιτάσσουν κηρύσσει την ανάγκη συγκρότησης μετώπου της κεντροδεξιάς για να μην οδηγηθεί η χώρα στο χάος. Να του απαντήσουμε συγκροτώντας το μέτωπο του λαού, το μέτωπο διεξόδου της χώρας που θα τους διώξει και θα ανοίξει το δρόμο για πραγματική δημοκρατία, ανεξαρτησία και παραγωγική ανασυγκρότηση!

Είναι στο χέρι μας! Να τολμήσουμε να αγωνιστούμε! Να τολμήσουμε να νικήσουμε!

         «Οι μεταρρυθμίσεις θα συνεχιστούν, αυτή είναι η βούληση της πλειονότητας των Ελλήνων…» ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός σε πρόσφατη συνέντευξή του. Δήλωση που για άλλη μια φορά ήρθε να διαψευστεί λίγες μέρες αργότερα από την πραγματικότητα που αντίκρισε όποιος «τόλμησε» να βγει στο δρόμο την 25η Μάρτη. Το σκηνικό αυτό προετοιμαζόταν μέρες. Με το τροικανόδουλο πολιτικό προσωπικό της χώρας το οποίο αφού προσπάθησε να μαζέψει κάπως το φόβο που φανέρωνε η σκέψη για την ακύρωση των παρελάσεων, έφτασε σε δηλώσεις του τύπου «το κράτος δε φοβάται» αλλά και τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ που εδώ και μια βδομάδα καλλιεργούσαν ένα τεράστιο κλίμα εκφοβισμού στις «επικίνδυνες μειοψηφίες»! Και κάπως έτσι φτάσαμε την Κυριακή να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πρωτοφανή μέτρα καταστολής (χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην Αθήνα λίγοι και εκλεκτοί ήταν αυτοί που μπόρεσαν να παρακολουθήσουν την παρέλαση, με τους εκατοντάδες αστυνομικούς να έχουν αποκλείσει το χώρο και με τους τους ελεύθερους σκοπευτές να βρίσκονται παρά πόδας). Δεν ήταν όμως αρκετά αυτά για να πνίξουν την οργή του λαού, σε κάθε πόλη της Ελλάδας γιουχαρίστηκαν οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες και όπου ήταν δυνατό να σπάσει ο αστυνομικός κλοιός, οι παρελάσεις μετατράπηκαν σε πραγματικές λαϊκές διαδηλώσεις με τον κόσμο να απωθεί την αστυνομία και να φωνάζει να πέσει η χούντα! 

         Διόλου αδικαιολόγητος ο φόβος του χρεοκοπημένου πλέον πολιτικού συστήματος , αφού μετά την 28η Οκτωβρίου και το κύκνειο άσμα της κυβέρνησης Παπανδρέου, οι λόγοι για να εκφράσει ο λαός την οργή και την αγανάκτησή του είναι όλο και περισσότεροι . Με τη χώρα να έχει ήδη στις πλάτες της ένα μικρής έκτασης πιστωτικό γεγονός όπως ανακοίνωσαν οι οίκοι αξιολόγησης την αμέσως επόμενη της «επιτυχίας» του PSI, οι μέρες που έρχονται είναι ολοφάνερο πως θα δοκιμάσουν ακόμα περισσότερο τις αντοχές της κοινωνίας. Έτσι λοιπόν είδαμε για άλλη μια φορά την τρόικα να καταφθάνει προκειμένου να διασαφηνιστούν οι λεπτομέρειες της συνοδευόμενης δανειακής σύμβασης. Πιο συγκεκριμένα αυτά που προτείνουν είναι άλλο ένα κύμα εφεδρείας στο δημόσιο ,αύξηση του λόγου των απολύσεων προς τις προσλήψεις ακόμα και μέχρι 10/1 αλλά και νέο μαχαίρι σε μισθούς και συντάξεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Και οι πάντα πιστοί και εθελόδουλοι «εθνοσωτήρες» μας δείχνουν για άλλη μια φορά χωρίς δισταγμό έτοιμοι να φορτώσουν στις πλάτες του λαού την δική τους χρεοκοπίας διαμορφώνοντας μισθούς Βουλγαρίας , εκτινάσσοντας την ανεργία στα ύψη και διαλύοντας ότι έχει απομείνει ακόμα όρθιο . 

         Μόλις χθες ανακοινώθηκε ότι με βάση την περιβόητη επιτυχία του PSI οι πόροι για παιδεία και υγεία περικόπτονται περίπου 70%. Η έκτακτη σύνοδος πρυτάνεων κάνει λόγο για αδυναμία λειτουργίας του συνόλου των πανεπιστημίων, ενώ είναι ξεκάθαρο πλέον πως λεφτά δεν υπάρχουν. Ζούμε την χρεοκοπία και είτε μας την ανακοινώσουν είτε όχι δεν θα έχει ιδιαίτερη σημασία. Οι μισθοί σύντομα θα αγγίξουν επίπεδα Βουλγαρίας, οι φόροι θα ανέβουν, η ανεργία στους νέους (κάτω των 25) σχεδόν αγγίζει το 50%. Η χώρα μετατρέπεται σε αποικία μέρα με τη μέρα, η ιδιότυπη χούντα που ζούμε τα τελευταία 2 χρόνια, τους είναι απαραίτητη για να επιβιώσουν, για να μας τα πάρουν όλα. Όμως όσο απαραίτητη είναι σε αυτούς η χρεομηχανή, η παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας, τα συνεχή τεράστια δάνεια, τα σκάνδαλα που γεμίσανε τις τσέπες τους, τα ψίχουλα των ρουσφετιών που θέλανε να κάνουν το λαό συνένοχο, τόσο απαραίτητο είναι για μας να ξεμπερδεύουμε με αυτά το συντομότερο δυνατόν. 

         Η «βούληση της πλειονότητας του ελληνικού λαού» δεν είναι αυτή…. Δεν είναι ούτε τα μνημόνια, ούτε οι δανειακές συμβάσεις. Το αδιέξοδο του μονόδρομου τους έχει φανεί από καιρό. Αυτό που απομένει είναι η θετική απάντηση, ότι υπάρχει άλλος δρόμος χωρίς τα χρέη που μας φόρτωσαν. Μια άλλη πορεία, με πρωταγωνιστή το λαό ,στηριγμένη στην Ανεξαρτησία και τη Δημοκρατία που σήμερα πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων. Είναι και εφικτό και αναγκαίο να υπάρξει διέξοδος για μια χώρα που έχει τις δυνατότητες να παράγει προς όφελος των πολλών και να απεμπλακεί από τα δεσμά των δανειστών της. Πρέπει να διώξουμε όλους αυτούς που ξεπουλάνε τη χώρα και τις ζωές μας αντί πινακίου φακής ,για να μπορέσουμε να μιλάμε για καλύτερες μέρες σε αυτόν τον τόπο. Ο λαϊκός ξεσηκωμός είναι η μόνη μας λύση και κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη που έχουμε μπροστά μας πρέπει να συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση. Σήμερα ο πολιτικός αγώνας ενάντια στο καθεστώς της τρόικας είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει διέξοδος για το λαό και τη χώρα!