Σε λίγες μέρες, ολοκληρώνεται ένας χρόνος από τότε που ο ΓΑΠ παρέδωσε τη χώρα μας στην τρόικα. Ένα χρόνο μετά και ενώ είστε αισίως στο μνημόνιο 4, ο ελληνικός λαός ασφυκτιά από τα σκληρά μέτρα λιτότητας που έχουν εφαρμοστεί. Ένας πρόχειρος απολογισμός για τον ένα χρόνο μνημόνιο περιλαμβάνει: ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, αφαίμαξη της εργασίας , διάλυση υγείας και παιδείας.
Αν κάποιος είχε αμφιβολία για το τι θα σημάνει η εποχή του ΔΝΤ στον τομέα της υγείας, η αναστολή της λειτουργίας του Αιγινήτειου και του Αρεταίειου νοσοκομείου λόγω υποχρηματοδότησης, δύο από των πιο κεντρικών και ιστορικών πανεπιστημιακών νοσοκομείων της Αθήνας, είναι ενδεικτική για το τι πρόκειται να επακολουθήσει. Είναι μία απόφαση διττής σημασίας η οποία υποβαθμίζει τόσο τις παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας όσο και το πανεπιστήμιο Αθηνών. Και όλα αυτά πριν καν αρχίσει ο προσχηματικός διάλογος Λοβέρδου για τις συγχωνεύσεις νοσοκομείων. Ταυτόχρονα, πριν καν ακόμη τεθεί προς συζήτηση το νομοσχέδιο της Διαμαντοπούλου στη Βουλή, δρομολογούνται μνημονιακής κατεύθυνσης αλλαγές και στην παιδεία. Στο ΤΕΙ Γρεβενών μπήκε οριστικά λουκέτο και αυτή είναι μόνο η αρχή, αφού ίδια πρόκειται να είναι στο μέλλον και η τύχη των ιδρυμάτων που το κόστος λειτουργίας τους θα ξεπερνάει το κέρδος που παράγουν. Επίσης, έχει ήδη ανακοινωθεί ότι την επόμενη σχολική χρονία 1966 σχολεία κλείνουν λόγω των συγχωνεύσεων και ο κατάλογος των σχολείων που θα κλείσουν παραμένει ανοιχτός....
Όλα αυτά θα φάνταζαν εξωπραγματικά πριν από ένα χρόνο. Κανείς δεν θα φανταζότανε ότι μία κυβέρνηση θα μπορούσε να περάσει τόσα μέτρα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Για να το καταφέρει αυτό επιστρατεύτηκαν πλήθος «προθύμων»-συστατικών κομματιών του σάπιου πολιτικού συστήματος που χρόνια τώρα θρέφει ο δικομματισμός στη χώρα μας. Τέτοιοι πρόθυμοι στο χώρο των πανεπιστημίων φαίνεται να έχουν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους το τελευταίο διάστημα. Η ΔΑΠ-ΟΝΝΕΔ ως “δύναμη ευθύνης” στη σχολή μας μιλάει για κύκλους σπουδών και αλυσίδες μαθημάτων προλειαίνοντας το έδαφος για το πανεπιστήμιο που θέλουν να μας επιβάλλουν. Ένα πανεπιστήμιο, που θα διοικείται από εταιρείες, με εξαντλητικό πρόγραμμα σπουδών και ταξικούς φραγμούς στο οποίο οι φοιτητές θα ανταγωνίζονται διαρκώς για να αποκτήσουν περισσότερες πιστωτικές μονάδες και προσόντα. Την ίδια στιγμή τα πορίσματα της αξιολόγησης του τμήματος μας από ορισμένους καθηγητές εντοπίζουν το πρόβλημα στην ελλιπή παρακολούθηση των φοιτητών και στις γενικές συνελεύσεις, που παρακωλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Όλες αυτές οι φωνές επιτελούν έργο προς την ίδια κατεύθυνση, επιδιώκουν να «κατασκευάσουν» συναίνεση με την μνημονιακή πολιτική και να μας πείσουν ότι φταίμε εμείς .Είναι οι ίδιοι που καταδικάζουν όποιον αντιστέκεται σήμερα και μας αποκαλούν τρομοκράτες, που φεύγουν από γενικές συνελεύσεις, που δεν μιλούν για την κοινωνική κατάρρευση. Άξιοι συνεργάτες του Πάγκαλου, της Διαμαντοπούλου του ΓΑΠ.
Το ερώτημα σήμερα είναι τι εκπαίδευση μπορούμε να πάρουμε σε ένα υποχρηματοδοτούμενο και υποβαθμισμένο πανεπιστήμιο και στη συνέχεια σε ένα συρρικνωμένο νοσοκομείο , το οποίο δεν έχει τα πλέον βασικά υλικά, όπως σύρριγγες και γάζες. Το ερώτημα είναι σε τι νοσοκομείο θα δουλέψουμε .Το ερώτημα είναι τι ρόλο πρέπει να παίξει ένας φοιτητής ιατρικής ή ένας νέος γιατρός την εποχή του ΔΝΤ .
Είναι γνωστό ότι όπου πήγε το ΔΝΤ το προσδόκιμο επιβίωσης του πληθυσμού μειώθηκε. Μάλλον δεν φτάνει ένας γιατρός σήμερα να είναι πολύ καλός στην επιστήμη του και εντός των ορίων του ιατρείου του, χωρίς να ενδιαφέρεται για το πόσος κόσμος δεν μπορεί να απευθυνθεί σε αυτόν και γιατί. Σε αυτή τη νέα περίοδο ένας νέος γιατρός πρέπει να εξοπλίζεται κατάλληλα ώστε να αντιστοιχίζεται στις κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώνονται και είναι ζήτημα ποιο πανεπιστήμιο θα μπορέσει να του το προσφέρει αυτό. Θα διαλέξουμε το δρόμο του ατομισμού και του ανταγωνισμού που η κύβέρνηση με τους «προθύμους» της προωθούν ή θα διαλέξουμε το δρόμο της κοινωνικής αλληλεγγύης, της συλλογικής διεκδίκησης, της αντίστασης ;
Είναι αναγκαίο σήμερα να συγκροτήσουμε ένα αντίπαλο μπλοκ απέναντι σε αυτό του μνημονίου και σε όσους πρόθυμα και έντεχνα προλειαίνουν το έδαφος για όσα μας ετοιμάζουν. Ή θα γίνουμε η γενιά της κατάθλιψης ή θα γίνουμε η γενιά της εξέγερσης. Γιατί αν δεν απαλλαγούμε από την πολιτική αυτή της υποταγής και τους σάπιους υποστηρικτές της εκτός και εντός πανεπιστημίου, δεν γίνεται να υπάρξει προοπτική ούτε για το δημόσιο πανεπιστήμιο, όσο κι αν «αναβαθμιστεί» ένα πρόγραμμα σπουδών, ούτε για το δημόσιο νοσοκομείο, ούτε για τη νεολαία , ούτε για ολόκληρη την κοινωνία.
No Response to "Η ΕΜΕΙΣ Η ΑΥΤΟΙ!"
Δημοσίευση σχολίου