Παρασκευή, Οκτωβρίου 22, 2010
Τρίτη, Οκτωβρίου 19, 2010
Πλαίσιο Γενικών Συνελεύσεων για τη Σύνοδο των Πρυτάνεων
Την προηγούμενη εβδομάδα συμπληρώθηκε ένας χρόνος διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Δεν χρειάζεται πια να αναφέρει κανείς τι είχε υποσχέθεί και τι υλοποιοεί η προδοτική κυβέρνηση Παπανδρέου. Αφού εκχώρησε τμήμα της εθνικής κυριαρχίας και του δημόσιου πλούτου ψηφίζοντας το Μνημόνιο, κατέστησε τη χώρα νεοαποικία Κινέζων και Αράβων επενδυτών, πρόχώρόντας ολοταχώς στη διάλυση της κοινωνίας. Σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα μείωσαν μισθούς και συντάξεις 20% κατά μέσο όρο, αύξησαν δραματικά έμμεσους και άμεσους φόρους, διαλύουν την εκπαίδευση και την υγεία μέσω του Καλλικράτη και του επερχόμενου νόμου Διαμαντοπούλου, ξήλωσαν και ξηλώνουν κάθε εργασιακό δικαίωμα, ενώ ταυτόχρονα εκτοξεύουν τους δείκτες ανεργίας, ειδικά της νεολαίας, περιθωριοποιώντας όλο και περισσότερες οικογένειες όλο και περισσότερα κομμάτια της κοινωνίας.
Μέσα απο αυτήν την βαθιά επίθεση η φυσιογνωμία της ελληνικής κοινωνίας θα αλλάξει δραματικά. Η μετά-Μνημόνιο Ελλάδα δεν θα είναι ίδια. Δεν θα είναι ίδια σε πολιτικό επίπεδο όταν εγκαθιδρύεται ένα νέο καθεστώς διακυβέρνησης-κηδεμονίας υπο το ΔΝΤ και το πολιτικό σύστημα βυθίζεται στο βούρκο. Δεν θα είναι ίδια σε πολιτιστικό επίπεδο όταν η συμπίεση των εισοδημάτων θα καθιστά την ψυχαγωγία, την μουσική, την τέχνη, τη δημιουργία προνόμιο για λίγους και όνειρο για πολλούς. Κυρίως όμως δεν θα είναι ίδια σε κοινωνικό επίπεδο όταν ο μισός πληθυσμός θα ζεί στα όρια της φτώχειας, όταν στο σχολείο θα στοιβάζονται 30 και πλέον παιδειά και το παν/μιο θα πάψει να είναι δημόσιο, όταν ο Καλλικράτης θα κλείνει τα μισά νοσοκομεία και θα υποβαθμίζει τα άλλα μισά, όταν η νεολαία απελπισμένη απο την ανεργία θα ψάχνει για δουλειά στο εξωτερικό. Στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή διεξάγεται ένα οικονομικό και κοινωνικό πείραμα παγκόσμιας σημασίας και ενδιαφέροντος το αποτέλεσμα του οποίου θα δείξει μέχρι πόσο μπορούν να αντέξουν, πόσο μπορούμε να τους ληστέψουμε, μέχρι πόσο μπορούμε να τους εξαπατούμε.
Στις 8/7/10 με την ψήφιση του ασφαλιστικού έκλεισε και ένας πρώτος γύρος αντιπαράθεσης με την τρόικα και την κυβέρνηση στον οποίο σημαντικοί αγώνες ξεδιπλώθηκαν, που δεν ήταν όμως αρκετοί για να ανατρέψουν την ασκουμενη πολιτική. Αγώνες όμως που σε μεγάλο βαθμό ανέδειξαν και το τεράστιο πολιτικό έλλειμα που υπάρχει. Έλλειμα ουσιαστικής αντιπολίτευσης στην χειρότερη κυβέρνηση που γνωρίσε ο τόπος, έλλειμα σχεδίου ανατροπής του νέου καθεστώτος και της επιβαλλόμενης πολιτικής του και συνολικά έλλειμα μιας αριστερής πολιτικής που θα μπορούσε να αποτελέσει διέξοδο δείχνοντας έναν άλλο δρόμο στους εκατομύρια απογοητευμένους και οργισμένους απο το πολιτικό σύστημα. Και παρότι οι επερχόμενες εκλογές του Νοέμβρη θα μπορούσαν να γίνουν μια πλατιά λαική καταδίκη της κυβέρνησης και του Μνημονίου δημιουργώντας προυποθέσεις αλλαγής την επόμενη μέρα, είναι δυστυχώς μια απο τα ίδια. Οι διεργασίες σε κοινωνικό επίπεδο, των απο τα κάτω, αυτών που είναι στη πρώτη γραμμή όλους αυτούς τους μήνες είναι οξυγόνο, είναι οτι πιο ελπιδοφόρο εν όψει των μεγάλων μαχών και ανακατάξεων που έρχονται.
Στο στόχαστρο πριν μερικές μέρες μπήκε και το Ελληνικό παν/μιο (δεν έμεινε και τίποτε άλλο) όταν απο τους Δελφούς ο Γ. Παπανρέου έκανε τις πρώτες δηλώσεις για μεταρρυθμίσεις στα παν/μια και τα ΤΕΙ της χώρας. Η πιο χαρακτηριστική όμως δήλωση για τις σχεδιαζόμενες αλλαγές έιναι αυτή της Α. Διαμαντοπούλου κατά την οποία “Το Πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης τελείωσε”.
Γινόμαστε πλέον μάρτυρες της ριζικής μετάλλαξης των παν/μιων της χώρας, της ισοπέδωσης όποιων προοδευτικών στοιχείων σημαδεψαν τη πορεία τους μετα τη μεταπολίτευση, της κατάργησης του δημόσιου χαρακτήρα τους. Στο οικονομικό επίπεδο, η χρηματοδότηση θα προέρχεται μόνο απο την αξιολόγηση τους απο την αγορά και οι ιδιωτικοί πλέον πόροι θα διαχειρίζονται απο manager και ένα Περιφεριακό Συμβούλιο (απο καθηγητές και τοπικούς φορείς) με τον πρόεδρο του συμβουλίου να είναι εξωτερικός παράγοντας.
Στον εκπαιδευτικό τομέα η διάλεξη καταργείται και εισάγεται επίσημα ο θεσμός της απουσίας στα μαθήματα καταργόντας κάθε έννοια ακαδημαικότητας ενώ η εξεταστική όπως την ξέραμε παύει να υφίσταται με την εισαγωγή ενός αόριστου συστήματος αλυσίδων ανα εξάμηνο. Ταυτόχρονα, αυταρχικοποιούνται τα προγράμματα σπουδών ενώ πλέον δεν θα γίνεται εισαγωγή σε τμήμα αλλά σε σχολή με την δημιουργία ενός προπαρασκευαστικού έτους κατά το οποίο θα ανταγωνίζεται ο ένας τον άλλον για το ποιός θα περάσει στο τμήμα που θέλει, ενώ ταυτόχρονα χάνεται οποιαδήποτε αξία μορφωτική και επαγγελματική του πτυχίου. Αποσυγκροτείται με αυτό τον τρόπο η έννοια του φοιτητή-νεολαίου, η αλληλεγγύη προς τον συμφοιτητή, η συλλογική συνείδηση και σκέψη.
Στις 22-23 Οκτώμβρη θα διεξαχθεί στο Ρέθυμνο η 65 σύνοδος πρυτάνεων όπου θα παρεβρεθεί και η υπουργός διάλυσης της εκπαίδευσης Α. Διαμαντοπούλου. Πρόκειται για την πρώτη συνάντηση μετά την ανακοίνωση των αλλαγών. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία η διεξαγωγή της συνόδου στο νησί καθώς αποτελεί κεντρικό ραντεβού και μπορεί να δώσει μια πρώτη απάντηση στους πλασιέ των παν/μιων που χωρίς κανένα ενδοιασμό συνδιαλέγονται με την κυβέρνηση της τρόικα, που με τόσο προθυμία και κυνικότητα συζητούν και παζαρεύουν την μετατροπή του Ελληνικού Παν/μιου σε β΄διαλογής, που πουλάνε ακόμα και τις καρέκλες τους ως οι τελευταίοι πρυτάνεις που θα βγάλουν έργο για την τρόικα, που τόσο εύκολα παραδίδουν την αυτοτέλεια των ιδρυμάτων για την οποία τόσο κόπτονταν. Να γίνει σαφές τόσο στην υπουργό όσο και στους προθύμους της οτι ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ στο νησί, είναι ανεπιθύμητοι απο όλη την εκπαιδευτική κοινότητα της Κρήτης, απο όλη την κοινωνία της Κρήτης.
Η ίδια η πραγματικότητα επιβάλλει ότι σήμερα μέσα στα παν/μια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι ενάντια στη διάλυση της κοινωνίας, ενάντια στο παν/μιο επιχείρηση της τρόικα, ενάντια στη ζωή που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν να παίξουν τον πυροδότη νέων καταστάσεων και αναταράξεων την ελληνική κοινωνία ως το πιο πρωτοπόρο, ανήσυχο και μαχητικό τμήμα της. Να αντιστρέψουμε το κλίμα της απελπισίας και της μοιρολατρίας Μπορούμε σήμερα να παραδειγματίσουμε όλο το λαό με τη δράση μας οτι μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο. Μπορούμε να διώξουμε την κυβέρνηση υποτέλειας και της υποταγής. Μπορούμε και πρέπει να δώσουμε μια συνολική μετωπική μάχη με στόχο την αλλαγή, να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε.
Η υπουργός δήλωσε ¨Για εμάς οι άλλαγες στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελούν τη μητέρα των μαχών¨
Δηλώνουμε: Θα αντέξουμε ένα λεπτό παραπάνω από εσάς..
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Την ακύρωση του μνημονίου. Έξω το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ απο την Ελλάδα!
- Να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου και ο πολιτικός συρφετός που μας οδήγησαν ως εδώ!
- Να μην περάσουν τα μέτρα Διαμαντοπούολου για το παν/μιο. Όχι στο παν/μιο του μνημονίου και του Καλλικράτη!
- Να ματαιωθεί η 65 Σύνοδος Πρυτάνεων.
- Να σταματήσει τώρα η στοχοποίηση της νεολαίας απο την υπουργό Α. Διαμαντοπούλου
- Καμμιά αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων, εκπαιδευτηρίων και ΚΕΣ.
- Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
- Συμμετοχή του συλλόγου στο πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που θα διεξαχθούν στο Ρέθυμνο στις 23 και 24 Οκτωμβρίου. Να μετατρέψουμε την πόλη του Ρεθύμνου σε ένα εργαστήρι αντιστάσεων, συζητήσεων, διεργασιών ενάντια στη Σύνοδο του ξεπουλήματος.
- Κατάληψη της σχολής την Παρασκευή 23 Οκτώμβρη μέρα έναρξης της Συνόδου Πρυτάνεων.
- Δημιουργία επιτροπών ενημέρωσης των φοιτητών για τα μέτρα που εξήγγειλε η υπουργός διάλυσης της Παιδείας και της νεολαίας.
- Υποστήριξη κινήσεων και πρωτοβουλιών που κινούνται ενάντια στα μέτρα και στο μνημόνιο
- Καθιέρωση της Δευτέρας ως ημέρας δωρεάν μετακίνησης των φοιτητών μέχρι να μειωθεί σημαντικά η τιμή του εισιτηρίου.
Κυριακή, Οκτωβρίου 17, 2010
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!
Toυς τελευταίους μήνες η ελληνική κοινωνία βιώνει μια πρωτόγνωρη επίθεση σε κατακτήσεις και δικαιώματα. Η κυβέρνηση Παπανδρέου αφού έδωσε τα «κλειδιά της χώρας» στο ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (τρόικα), επιχειρεί βίαια να εφαρμόσει το μνημόνιο το οποίο υπέγραψε εν μία νυκτί στην Βουλή. Προχωράει μετά το καλοκαίρι στην συνέχιση της επίθεσης (το λεγόμενο «Μνημόνιο 2») με νέα ακόμα πιο σκληρά μέτρα, ενώ δεν διστάζει δια στόματος Θ. Πάγκαλου να μας δηλώσει ότι «εμείς τα φάγαμε» και άρα «θα πρέπει μαζί να τα πληρώσουμε»! Το πιο εξοργιστικό είναι ότι αυτές οι δηλώσεις γίνονται σήμερα, που εργαζόμενοι απολύονται καθημερινά με τους δείκτες της ανεργίας, ειδικά της νεολαίας, να ανεβαίνουν, με ολόκληρες οικογένειες που κυριολεκτικά πετιούνται στο περιθώριο!
Φυσικά η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να αφήσει «παραπονεμένο» και το Πανεπιστήμιο. Ήδη δόθηκε ένα στίγμα από τον Παπανδρέου και την υπουργό διάλυσης της Παιδείας και της νεολαίας, Α. Διαμαντοπούλου με τις εξαγγελίες που έκαναν στους Δελφούς. Δημιουργώντας μια επιτροπή από «σοφούς» πρυτάνεις, προέδρους, πρώην υπουργούς από το εξωτερικό περισπούδαστους στα αμερικάνικα πρότυπα για να κάνουν αλλαγές:
1)ΣΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ
Καταργείται το σύστημα διδασκαλίας με διαλέξεις και αμφιθέατρα, το πανεπιστήμιο πλέον αποκτά την μορφή «εκπαιδευτηρίου» με απουσίες και εντατικές εργασίες. Θεσπίζονται ακόμα παντού προαπαιτούμενα, και έλεγχος για το πέρασμα των φοιτητών από έτος σε έτος. Όσο περισσότερη εντατικοποίηση τόσο το καλύτερο. Έρχεται ακόμα η σύνδεση των πτυχίων με την «Δια βίου μάθηση» και τις πιστωτικές μονάδες. Δηλαδή η εξίσωση των πτυχίων με διαφόρων λογής σεμιναρίων και ιδιωτικών τίτλων. Ακόμη ενεργοποιείται το ηλεκτρονικό σύγγραμμα, δηλαδή η κατάργηση των πραγματικών δωρεάν συγγραμμάτων. Τέλος σχεδιάζεται η σαρωτική ενοποίηση των τμημάτων, με σκοπό όχι βέβαια τα ενιαία πτυχία, αλλά την κατάργηση τμημάτων και την δημιουργία Ιδρυμάτων-Κολοσσών, σαν ένα νέο Καλλικράτη στην παιδεία.
2)ΣΤΗΝ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ
Πλέον η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων θα πηγάζει καθαρά από την αξιολόγηση τους, από την αγορά, από επιχειρήσεις και manager. Η παιδεία θα θεωρείται χώρος προς επένδυση, με την απαίτηση φυσικά να παράγει τα ανάλογα κέρδη. Ακόμη υπό το πέπλο της «οικονομικής αυτοτέλειας» η κυβέρνηση προσπαθεί να αποποιηθεί της ευθύνης της να χρηματοδοτεί την παιδεία, σπρώχνοντας ακόμη και την μισθοδοσία στα ιδρύματα αμφισβητώντας σαφώς τον δημόσιο χαρακτήρα της. Παράλληλα θεσπίζεται το «κουπόνι φοιτητή» που θα καλύπτει τα έξοδα φοιτητή αλλά και πανεπιστημίου, ως πηγή χρηματοδότησης. Ανοίγεται έτσι η έννοια των διδάκτρων και της ατομικής, και όχι κοινωνικής, ευθύνης για τις σπουδές και την παιδεία.
3)ΣΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Τέλος σε όσα γνωρίζαμε για Σύγκλητο και συμμετοχή φοιτητών στην διοίκηση του Πανεπιστημίου. Πλέον τα Ιδρύματα θα διοικούνται από ένα «Περιφερειακό Συμβούλιο». Δηλαδή από ένα μείγμα καθηγητών και πρυτάνεων, που θα εκλέγονται από τον αξιολογητή αγορά και από διαγωνισμούς, μαζί με «παράγοντες της κοινωνίας». Δηλαδή πάλι επιχειρηματίες, managers και τοπικούς συμβούλους και άρχοντες. Το φανάρι σε όλους αυτούς θα κρατάει ένας μοναχικός φοιτητής. Η άποψη της πανεπιστημιακής κοινότητας θα περιοριστεί σε ακαδημαϊκά μόνο ζητήματα οπού και εκεί όμως θα έχουν άποψη οι «παράγοντες της κοινωνίας». Χαρακτηριστικό είναι πως ο πρόεδρος του συμβουλίου θα είναι εξωτερικός παράγοντας.
Το ζουμί, όμως, των όσων θέλουν να περάσουν είναι η φράση της υπουργού ότι «το Πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης έχει κλείσει τον κύκλο του»! Το «τέλος» του Πανεπιστημίου της Μεταπολίτευσης, σημαίνει ότι πρέπει να δοθεί σαν φιλέτο, όπως καθετί άλλο δημόσιο, στους επίδοξους επιχειρηματίες, όπως προστάζει το μνημόνιο και οι περιβόητες αγορές! Το «τέλος» αυτό, επίσης σημαίνει πλήρης πειθάρχηση των φοιτητών και της νεολαίας που παραμένει ένα μεγάλο αγκάθι για κάθε κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια. Φτιάχνοντας ένα Πανεπιστήμιο πλήρως αποστεγνωμένο από πολιτική, πολιτισμό και οτιδήποτε σήμερα θυμίζει ένα περιβάλλον γόνιμο στην δημιουργία αντίστασης και συλλογικής δράσης. Σημαίνει ότι από εδώ και πέρα οι φοιτητές δεν έχουν κοινά προβλήματα, ανησυχίες κτλ. αλλά ο ένας πρέπει να κοιτάξει πως θα γίνει πιο ανταγωνιστικός από τον άλλο, ποιος θα μαζέψει περισσότερες μονάδες και ποιος θα είναι πιο ευέλικτος και θα σκέφτεται και θα αντιδρά λιγότερο!!
Η ίδια η πραγματικότητα, λοιπόν, επιβάλει ότι σήμερα μέσα στα Πανεπιστήμια πρέπει ο καθένας να διαλέξει αν είναι ενάντια στην διάλυση της κοινωνίας, ενάντια στο Πανεπιστήμιο-επιχείρηση της τρόικας, ενάντια στην ίδια την ζωή που μας κλέβουν! Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία μπορούν σήμερα να παίξουν το ρόλο του πυροδότη νέων καταστάσεων μέσα στην ελληνική κοινωνία με την συσσωρευμένη οργή και αγανάκτηση για την ιδιότυπη κατοχή της χώρας και το μαζικό κουτσούρεμα δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν δεκαετίες πριν. Μπορούν σήμερα να παραδειγματίσουν με την δράση τους όλο τον λαό ότι αυτοί που μας έφεραν σ’ αυτή την κατάσταση είναι δυνατό να φύγουν μαζί με τους χαρτοφύλακες και τις πολιτικές τους! Πρέπει, σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, να δώσουμε μια συνολική και μετωπική μάχη μαζί με τους μαθητές, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, μικροϊδιοκτήτες καταστημάτων που καθημερινά βάζουν λουκέτο πνιγμένοι από τα χρέη στις τράπεζες και τους συνταξιούχους! Να ενωθούμε και να ενώσουμε όσους πλήττονται βάναυσα από αυτή την κατάσταση! Έχουμε την δύναμη της ανατροπής και πρέπει να την χρησιμοποιήσουμε!
ΝΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Την ακύρωση του μνημονίου. Έξω το ΔΝΤ, η ΕΕ και η ΕΚΤ από την Ελλάδα!
- Να φύγει η κυβέρνηση Παπανδρέου και ο πολιτικός συρφετός που μας οδήγησαν ως εδώ!
- Να μην περάσουν τα μέτρα για το «νέο» Πανεπιστήμιο! Όχι στο Πανεπιστήμιο του μνημονίου της τρόικας και των αγορών!
- Να σταματήσει τώρα η στοχοποίηση της νεολαίας από την κυβέρνηση και την υπουργό της Α. Διαμαντοπούλου.
- Μόνο δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους!
- Καμιά τρομοκράτηση και ποινικοποίηση του φοιτητικού κινήματος και της νεολαίας. Κάτω ο σκοταδισμός του καθηγητικού κατεστημένου.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
- Μαζική παρουσία του συλλόγου στο χώρο της Συνόδου των Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο στις 23-24/10 για να τους χαλάσουμε τη φιέστα της διάλυσης της δημόσιας παιδείας-Διεξαγωγή ‘Αντισυνόδου’ με τη συμμετοχή προοδευτικών πανεπιστημιακών καθηγητών
- Δημιουργία επιτροπών ενημέρωσης των φοιτητών για τα μέτρα που εξήγγειλε η υπουργός διάλυσης της Παιδείας και της νεολαίας Α. Διαμαντοπούλου
- Δωρεάν μεταφορές, σίτιση και στέγαση για όλους τους φοιτητές
- Να δοθούν ΤΩΡΑ τα πάσο σε όλους τους φοιτητές.
- Υποστήριξη κινήσεων και πρωτοβουλιών που κινούνται ενάντια στα νέα μέτρα και το μνημόνιο.
- Συντονισμός με άλλους συλλόγους σε αυτή την κατεύθυνση.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ
Κυριακή, Απριλίου 25, 2010
Στόχος ένα αποστειρωμένο πανεπιστήμιο..
Το τελευταίο διάστημα είμαστε μάρτυρες ενός δράματος που εκτυλίσσεται με πρωταγωνιστές και θύτες τον Παπανδρέου και τη Μέρκελ, την κυβέρνηση και τους ''Ευρωπαικούς θεσμούς'', το ΔΝΤ και του κερδοσκόπους, όπως συνηθίζεται να τους αποκαλούν. Με αρωγούς και πιστούς υποβολείς τον Πρετεντέρη και τα κάθε λογής ΜΜΕ που ανοίγουν και κλείνουν την αυλαία κάθε βράδυ στα τηλεοπτικά δελτία των 8:00. Στους ''απο τα κάτω'' πρωταγωνιστές βρίσκονται ο κόσμος της εργασίας δημοσίου και ιδιωτικού, φοιτητές και νέοι εργαζόμενοι χωρίς ελπίδα, συνταξιούχοι και άνθρωποι του μόχθου που έζησαν μαύρες γιορτές απο τις περικοπές και τη φοροληστεία, απο την πιο άγρια επίθεση που δέχθηκαν ποτέ. Δικαιώματα και κατακτήσεις δίνονται στο βωμό των ''αγορών '' με αντάλαγμα τον
κατευνασμό αυτών και κερδοσκόπων.
Πρίν ένα μήνα στο γνωστό ''ψυχιατρείο'' έγινε κατάληψη απο φοιτητές σε μια αχρησιμοποίητη αίθουσα με στόχο να αποτελέσει ένα κοινωνικό χώρο, ένα χώρο ελεύθερο για χρήση απο τον καθένα. Κοινωνικοί χώροι όπως καταλήψεις και στέκια πολλές φορές έχουν αποτελέσει ή έχουν προσπαθήσει να αποτελέσουν χώρους συζήτησης και προβληματισμού, χώρους αντίστασης και δημιουργίας. Είναι λοιπόν λογικό πως σε ένα τέτοιο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον όπως αυτό που περιγράψαμε παραπάνω τέτοιες σκέψεις είναι κάτι παραπάνω απο ενοχλητικές. Δε μπορεί να μη μας εκπλήσσει όμως η στάση και οι ενέργειες του Προέδρου και των καθηγητών που -κατ' εντολή τους- βανδάλισαν και σφράγισαν τον εν λόγω χώρο δυο και τρείς φορές, μια αίθουσα που εδώ και καιρό είχαν άδεια και αναξιοποίητη. Στο ενεργητικό του βέβαια ο Πρόεδρος έχει αρκετές τέτοιες ενέργειες με προταγωνιστή και τον ίδιο να σπάει καταλήψεις, να κόβει λουκέτα, να μπαίνει με σκάλες απο τα παράθυρα.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας τέτοιος χώρος, πως να λειτουργεί και τι λόγο να εκφέρει. Για εμάς ο χαρακτήρας που είχε αποκτήσει το στέκι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι διαφορετικός. Θα μπορούσε να αποτελέσει και αυτό ένα χώρο κινητοποίησης και δράσης, να παίξει ένα ρόλο στη δημιουργία αντιστάσεων ενάντια στην υποθήκευση των ζωών και του μέλλοντός μας απο τα νέα μέτρα και την ακούμενη πολιτική, να ασχολείται με το κύριο και να μην αναλώνεται στο δευτερεύον, να μπαίνει στην ουσία και να μη μένει στην επιφάνεια, να τους χωράει όλους και να μην αποκλείει κανέναν. Τέτοιου χαρακτήρα προσπάθειες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη σημερινή κατάσταση για να μπορέσει και το παν/μιο να συνεχίσει να έχει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και δημόσιου λόγου, της οργάνωσης των αγώνων, το δικαίωμα στη συλλογικότητα.
Στο παν/μιο που οραματίζονται δε χωρούν στέκια και ελεύθεροι χώροι, δε χωρούν ο συνδικαλισμός και η αφίσσα, οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις, τα σύνθηματα στους τοίχους και τα πανό. Θέλουν ένα παν/μιο ενσωματωμένο στο σάπιο σύστημα που υπερασπίζονται, κατακερματισμένο όπως η κατακερματισμένη κοινωνία που δημιουργούν. Μας θέλουν βουβούς αποδέκτες , παθητικούς θεατές και κομπάρσους στο δράμα που εκτυλίσσεται στη κοινωνία. Θέλουν να μας τα πάρουν όλα και να μη βγάζουμε άχνα! Εμείς υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους χώρους και θα αντιστεκόμαστε στο αποστειρωμένο παν/μιο που θέλουν να μας επιβάλλουν.
κατευνασμό αυτών και κερδοσκόπων.
Πρίν ένα μήνα στο γνωστό ''ψυχιατρείο'' έγινε κατάληψη απο φοιτητές σε μια αχρησιμοποίητη αίθουσα με στόχο να αποτελέσει ένα κοινωνικό χώρο, ένα χώρο ελεύθερο για χρήση απο τον καθένα. Κοινωνικοί χώροι όπως καταλήψεις και στέκια πολλές φορές έχουν αποτελέσει ή έχουν προσπαθήσει να αποτελέσουν χώρους συζήτησης και προβληματισμού, χώρους αντίστασης και δημιουργίας. Είναι λοιπόν λογικό πως σε ένα τέτοιο πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον όπως αυτό που περιγράψαμε παραπάνω τέτοιες σκέψεις είναι κάτι παραπάνω απο ενοχλητικές. Δε μπορεί να μη μας εκπλήσσει όμως η στάση και οι ενέργειες του Προέδρου και των καθηγητών που -κατ' εντολή τους- βανδάλισαν και σφράγισαν τον εν λόγω χώρο δυο και τρείς φορές, μια αίθουσα που εδώ και καιρό είχαν άδεια και αναξιοποίητη. Στο ενεργητικό του βέβαια ο Πρόεδρος έχει αρκετές τέτοιες ενέργειες με προταγωνιστή και τον ίδιο να σπάει καταλήψεις, να κόβει λουκέτα, να μπαίνει με σκάλες απο τα παράθυρα.
Ο καθένας αντιλαμβάνεται με το δικό του τρόπο τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένας τέτοιος χώρος, πως να λειτουργεί και τι λόγο να εκφέρει. Για εμάς ο χαρακτήρας που είχε αποκτήσει το στέκι θα μπορούσε και θα έπρεπε να είναι διαφορετικός. Θα μπορούσε να αποτελέσει και αυτό ένα χώρο κινητοποίησης και δράσης, να παίξει ένα ρόλο στη δημιουργία αντιστάσεων ενάντια στην υποθήκευση των ζωών και του μέλλοντός μας απο τα νέα μέτρα και την ακούμενη πολιτική, να ασχολείται με το κύριο και να μην αναλώνεται στο δευτερεύον, να μπαίνει στην ουσία και να μη μένει στην επιφάνεια, να τους χωράει όλους και να μην αποκλείει κανέναν. Τέτοιου χαρακτήρα προσπάθειες θα μπορούσαν να συμβάλλουν στη σημερινή κατάσταση για να μπορέσει και το παν/μιο να συνεχίσει να έχει το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και δημόσιου λόγου, της οργάνωσης των αγώνων, το δικαίωμα στη συλλογικότητα.
Στο παν/μιο που οραματίζονται δε χωρούν στέκια και ελεύθεροι χώροι, δε χωρούν ο συνδικαλισμός και η αφίσσα, οι συλλογικότητες και οι συνελεύσεις, τα σύνθηματα στους τοίχους και τα πανό. Θέλουν ένα παν/μιο ενσωματωμένο στο σάπιο σύστημα που υπερασπίζονται, κατακερματισμένο όπως η κατακερματισμένη κοινωνία που δημιουργούν. Μας θέλουν βουβούς αποδέκτες , παθητικούς θεατές και κομπάρσους στο δράμα που εκτυλίσσεται στη κοινωνία. Θέλουν να μας τα πάρουν όλα και να μη βγάζουμε άχνα! Εμείς υπερασπιζόμαστε τους ελεύθερους χώρους και θα αντιστεκόμαστε στο αποστειρωμένο παν/μιο που θέλουν να μας επιβάλλουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
